Bij conceptontwikkeling schets ik graag met de hand. Daarna werk ik dat uit in bijvoorbeeld Adobe Illustrator, zoals het varkentje, of in Photoshop zoals het hondje.
Naast grafische vormgeving en illustratie ontwikkel ik ook campagnes voor communicatiebureaus. Al bijna twintig jaar. Meer daarover vind je op: www.duif-bode.com. Maar voor je daar kijkt wil ik graag iets meer over mezelf vertellen. Deze pagina heet tenslotte niet voor niets ‘over mij'. En dat is hoe ik mijn creatief denken heb gevormd.
De basis daarvoor werd gelegd op mijn allereerste schooldag aan de Rietveld Academie, tijdens een les van architect Jaap Dijkman (bekend van onder andere het NRC-gebouw op het Rokin in Amsterdam). Hij kwam de klas binnen—te laat—en zette zijn donkerbruine plastic koffiebekertje voor zich op tafel.
‘Kijk goed naar dit bekertje,’ zei hij.
De klas keek elkaar verbaasd aan. Huh? Wat bedoelde hij? Maar het was onze eerste dag op de kunstacademie, dus we gaven hem het voordeel van de twijfel en keken naar het bekertje. Vervolgens pakte hij het op, zette het twintig centimeter verderop en vroeg opnieuw:
‘Kijk nu nog eens.’
Langzaam begon het tot ons door te dringen. Was dit nog steeds hetzelfde bekertje als daarnet? Er ontstond geroezemoes. Iemand zei uiteindelijk: ‘Ja, natuurlijk is het hetzelfde bekertje.’ Waarop Jaap vroeg: ‘Weet je dat zeker? Heb je wel écht gekeken?’
Wat volgde was een discussie die de rest van de ochtend duurde. Stel dat je het bekertje moest naschilderen? Het licht viel anders op deze nieuwe plek, de schaduwen veranderden, de omgeving had invloed. Dus… was het dan nog steeds hetzelfde bekertje?
Daarna stelde hij een andere vraag: ‘Wat is een tafel?’
‘Een groot blad met vier poten?’ probeerde iemand.
‘Maar er zijn ook tafels met één poot, of tafels die aan een muur hangen—die hebben helemaal geen poten. En hoe groot moet het blad zijn? Kijk naar deze tafel,’ zei hij, wijzend naar het enorme tafelblad waaraan we zaten. ‘Negentig procent van het oppervlak gebruiken we niet eens.’
Hij ging verder: ‘En als we nu op de grond gaan zitten en onze koffie op onze stoelen zetten, zijn de stoelen dan tafels geworden? Wat als ik mijn koffiekopje op mijn vlakke hand zet—is mijn hand dan een tafel?’
Langzaam begon het kwartje te vallen. Jaap Dijkman was bezig onze conventies te doorbreken. Onze vastgeroeste ideeën over hoe dingen zijn, of horen te zijn. En door dat te doen, creëerde hij ruimte in onze hoofden voor creativiteit.
Zo, dat was les één. Nu konden we beginnen met de eerste opdracht:
Ontwerp twee tafels.
Eén mooie.
Eén lelijke.
Eén mooie.
Eén lelijke.
Goed, genoeg over mij. Hopelijk heb je nu een goed beeld van wie ik ben. Misschien werken we ooit
samen — lijkt me leuk!
samen — lijkt me leuk!
Wil je meer weten, heb je een vraag, of gewoon zin om kennis te maken? Klik op ‘Contact’ in het menu. Liever bellen of appen? Mijn nummer vind je onderaan de pagina.